'Zakir KAYA "Boynumuza çalınan kılıçlara kalkan olan dostlarıma "

"Boynumuza çalınan kılıçlara kalkan olan dostlarıma "

Kime sual etsen mutluluğu, farklı cevpalar alırsın. Geçenlerde sordum mutluluk nedir diye, adımsız bir yürüyüş dedi bir arkadaşım. O halde ben mutlu olamam ki, ben adım atmadan yürüyemem.

Oturdum düşündüm sonra mutluluk nedir diye.

 Bana göre mutluluk, insanın gülüşüdür dostum. 

Hemen yüzünü asma, mutluluk bu kadar basit mi diye. Yalandan gülümsemeler de mutluluk mu oluyor o halde diye sorma. Sorma, çünkü dostun kalbi, insanın gülüşüdür dostum. Senin kalbin, benim gülüşümdür, mutluluğumdur. Sen dostum, iyi oldukça, yüreğin denizin masmavi ve dingin sularına o beyaz yelkenli ile yelken açtıkça gülüşüm artıyor. Ne zaman ki yüreğin, fırtınalara yakalanmakta, gülüşüm hazan çiçeği gibi sararıp soluyor.

Sen üzgün olduğunda, yüreğime karlar yağıyor. Evet, kar güzeldir ama yüreğe düşmedikçe. O zaman kış çöreklenir yüreğime tüm fırtına ve şiddeti ile. Ne zaman sen iyi olursun, gelir konar yüreğime yaz mevsimi. Tüm bereketi ile yayılır etrafıma. Benim mevsimlerimde aylar yok dostum. Benim mevsimlerim, dostun yüreğinde.

Bir insanın hayatına kaç mevsim sığar ki en fazla? Bir ömür kaç mevsimliktir? Ama dostlarla ömre sığacak mevsimler ziyadeleşmekte. Baharlara ayrı tatlar katıyor dostun varlığı. Kışlar dahi en güzel şekillerine bürünüyor dostun dokunuşuyla. İnsanın yüreğinde mevsimler açan dostluklar ne kadar da kıymetlidir değil mi?

Dostluk bağımda açan gül... Kocaman bir sessizlik çoğu zaman yaşamlarımız. Çoğu zaman kimse birbirinin sesini bile duymaz. Yanımızda dediklerimiz kimi zaman çok uzaklarımızdadır. Ama dostun yüreği, bırakmaz insanı.

Engin denizlerde, yunuslarla bulurum kendimi bazen, korkutmaz suların derinliği. Kızgın kumlarda kervanlarla yolculuk ederken bulurum kendimi, korkutmaz sıcağı soğuyu. Çünkü bilirim dostum, kendimi bulduğum deniz ve kumdan deryalar, senin yüreğindir...

Yüreğin, yüreğimin dört mevsimidir. Yaşadığım en güzel dört mevsim sensin. Muhabbet suyu ile beslediğim, tüm sevgimi verdiğim en güzel çiçeksin. Hiç solmaman en büyük arzum dur, bilesin...

Zaman, mumların ömrü kadardır odamda dedim ya, ne çabuk geçti bak. Mum dibine varıyor artık. Mumlar sönmeden mektubumu tamamlamak isterim. Unutma, kokusunu özleyen yağmur, tane tane yağar toprağa. Dostun adını söyler tüm hububata. Dostunu özleyen yürek, satır satır döker kağıda. Muhabbetini döker tüm kelimata. Dosttan gelen bir ses, karanlığı böler, gülüş çizer dudaklarıma. Yüreğin gülüşümdür ve gülüşüm mutluluğum... En güzel dosta dost olmak temennim ile...kavuşmalarda dostlarımın gözlerindeki parıltıya Ayrılışlarda davul zurna çaldırırken bile gözlerdeki hüzünlü bakışlara itahfen yazımdır saygılarımla....Zakir KAYA....