BİLE BİLE KAYBETESENİZ DAHİ KAZANIRSINIZ.’’AYFERİR’İN İYİLİĞİ’’..

BİLE BİLE KAYBETESENİZ DAHİ KAZANIRSINIZ.’’AYFERİR’İN İYİLİĞİ’’.. 

ANADOLU BASIN YAYIN BİRLİĞİ'de KURUCU VE 1.DÖNEM GENEL BAŞKAN,YAŞAM BOYU ONURSAL GENEL BAŞKAN.
18 Ekim 2008 - halen: HASAN ALPARSLAN YAZDI

AĞIR ağır çıkıyordu merdivenleri genç kız. Yavaş hareketlerinin sebebi yorgunluk değil… Heyecanlıydı. “Acaba?” dedi içinden. “Acaba bu kez… Kim bilir? İnşallah” Bütün iyi temenniler döküldü dudağından. Birazdan öğreneceği sonuç her şeyin sonu değildi belki ama hiçbir şeyin başlangıcı da olmayabilirdi.

İstediği kata geldiğinde derin bir nefes aldı. Sınav sonuç listesinin asılı olduğu tarafa baktı. Sonuçları bakan kişilerin karamsar yüzlerinin fotoğrafını çekiverdi beyni ister istemez.Daha da heyecanlandı,o tarafa yürüdü.Ayak sesleri değildi duyduğu ses, kalp atışlarıydı.

Listeye baktı…
Birde yok, ikide yok üç de… Koça liste küçücük oldu bir anda, kendi ismi kocaman. Asil üçüncü sıradan kazanmıştı. Umutluydu. Zaten çok iyi geçmişti. Bir şeyler olmalıydı mutlaka ve olmuştu da nihayet.

İki yıllık çalışmasının semeresini görmüş, onca koşuşturma, onca telaş, onca yorgunluk sona ermişti artık. Büyük zaferler kazanmış insanların gönül huzuru içinde kalabalıktan ayrılıp o anın zevkini çıkarmak için oturma yerlerinden birine geçip oturdu.

Her şey bitmişti işte. Bir insan için; hayatını idame ettirebileceği, devamlılığı olan kalıcı bir işten daha önemli ne olabilirdi?.. Hiçbir şey. İşte başarmıştı. Başarısının verdiği Mutlulukla dudaklardaki gülümseme sevincinin ifadesiydi. Gülümsedi.
Gözlerin kenarından süzülen iki damla yaşı fark etti.
Gülümsedi.

Benzer yaşların aktığı başka bir çift mavi göz çekti dikkatini… Eksik olan şeyse üzgün ve donuk bakışlarıydı.. O mavi gözlü, sarı saçlı bir kız sordu. “Kazandınız mı?” “Evet” dedi ve coşkusunu da frenlemeye çalışarak.. ; “Ya siz?”dedi. “Evet” dedi mavi gözlü kız. “Kazandım ama yedek birinci sıradan”..
“Bu kadar üzülme” dedi.
“Belki birisi gelmez işe sen alınırsın” “Hiç sanmıyorum” dedi mavi gözlü kız. “Bu işi kazanıp da gelmeyecek biri ya aptaldır ya da ölü.”
Haklıydı mavi gözlü, böylesi bir iş kaçırılmazdı. “Bu işe çok ihtiyacım vardı” dedi mavi gözlü kız. “Kimim kimsem yok.

Yetiştirme yurdunda kalıyorum. Bu sene son senem… Oradan da çıkaracaklar. Ne yapacağımı bilmiyorum” diyorken hıçkırıklara boğuldu.

Hayat acımasızdı.
Mavi gözlü için hayatın daha bir acımasız olduğunu anladı.
Bu hıçkırıklara boğulan sarı saçlının son kozunu kullandığını, bu gibi masum ve mağdur insana öncelik verilmesi gerektiğini bilecek olgunluktaydı...
Mavi gözlünün çenesini kaldırdı. “Bak tatlım” dedi. “Benim adım AYFER… Sınavı kazandım kazanmasına ama formalite icabına girmiştim. Ben başka bir yerde işe başladım. Burada olmayacağım. Senin anlayacağın ilk yedek sen olduğuna göre seni başlatırlar.”

Bu sözlerden sonra o yüzde eksik olan şey geldi. Gülümseme. Karşısında çok az insanda o gülümsemeyi görebilmiş seçme insanlara özgü tevazu içinde “iş senindir” dedi mavi gözlüye.

“Bana öyle büyük bir iyilik yaptın ki bilemezsin” dedi mavi gözlü. Sevincinden sarıldı, bu kadar kuvvetli kucaklamasına şaştı. Pööh dedi sarı saçlı mavi gözlüye ‘’İşim olmasaydı, sen zor görürdün iyiliği.’’
O mavi gözlüyü iyi hissettirmek için böyle söylüyordu. Söylerken kendisini daha iyi hissediyordu.

Umutlanan sarı saçlı, mavi gözlü kız, müjdeyi yurt arkadaşlarına biran önce ulaştırmak için heyecanla…
“Şimdi gitmem gerek” dedi mavi gözlü. “Bu haberi yurttakilere söylemezsem çatlarım.”

Adresler, telefonlar alındı, verildi. Telaşlı adeta koşarcasına giden kızın arkasından bakarken, “Ben babamın kızıyım” dedi içinden. Mutluydu. Hayatta bazen bile bile kaybetseniz bile kazanırsınız.

Can hırlaş bir sevinç çığlığı. Gürültü patırtı. Bütün kalabalığı yararak merdivenlerin başına koşturdu. İtiş kakış arasında zar zor gördü. Merdivenleri uçarak iniyordu. Üçer, beşer kız sarı saçlıydı.

Sarı saçlı, mavi gözlü kız…
İşi bulmuş..…
Umutsuzluğun, umuduna kavuşmuş..,.
AYFER’in iyiliği galip gelmişti. Saygılarımla..